Bir  “zümrüdü Anka” olmak isterdim aşkımın ateşiyle yanarak ölmek sonra küllerimden doğmak. Birçok ömür yaşmak isterdim. Tek bir gözyaşımla yaraları iyileştirmek oysaki ne yaşayabiliyorum ne ölebiliyorum nede ağlayabiliyorum. Sadece yanıyorum yalnızlığımın ve sevgisizliğin gölgesinde

İsterdim yalanlardan kurtulmak

Sigarayı bırakmak

İçkinin tadını unutmak

Dünyayı boş vermek

Ama her nedense kurtulamıyorum

Kendimden…

Bırakamıyorum kapıda kederimi

Unutamıyorum o eski günleri

Ben boş versem de

Boş vermiyor dünya beni

Beklide sen yoksun ya ondandır

Uykularımın bölünmesi

Hayatın sarhoş geçmesi

Kederin kapımda nöbet tutması

Seninle bulurum ben mutluluğu

Senle güler coşarım

Sadece senle alırım aşkın tadını

Ama ne yazık ki yoksun

Yokluğun azabın,

Gözyaşların, en büyük günahların

Üzüntün cehennemin diğer adıdır