Çıkısı olmayan anlarda bile hani cağresiz bi çıkış arar ya insan işte bende şimdi bu senle başlayan cümle ye güzel bi son arıyorum…
      Hayatın elinde küçük bir oyuncak yaşamak… hani bizim elimizde olan gelecek denilen şey kurulan paslı hayallerden başka bir şey değil… Bunu insan en kırılgan döneminde anlıyor aslında hayata bakarsan insanının içini acıtan şeyler hep kırılgan dönemine denk düşüyor ve düştüğü yerde geçmişini özlemeye başlıyor ve bence ben dahil herkes için geçmiş gizli bir sığınaktır hayata gülümsemek için… Ama onunda kıymetini bilemedik şimdiki zamanlı filler gibi ne zaman köşeye sıkışsa hayat geçmişin kapısını aralıyoruz ve o kadar çok taşıdık ki hayal kırıklarımızı geçmişe dönüp sığınacağımız  temiz bir geçmiş bırakmadık tıpkı şimdiden şimdiyi kirlettiğimiz gibi…
      Uzun zaman oldu aslında… Artık sana dair cümlelerin sonuna dili filler koyuyorum… faili meçhul cümleler kuruluyor benden gidişine dair… Gittin.. ve hala kurulan sahte,önceden hazırlanmış tebbesümler den kalan sevgi cümlelerinin unuttun belki fazla vaktin yoktu belki hazırlıksızdın gitmek için,belki… ama gidişindeki yangında kurtarılmasında öncelik onlara aitti.. sen gittin onlar kaldı…. Gidişin bir önceki duraktı belki veya ilk şarkıda inmiştin sen giderken arkada bıraktığın boşluk hala kulaklarımda…
      Hayatın elinde küçük bir oyuncak yaşamak ne geçmişe dönmeye yetecek kadar zaman var nede kalıp hayal kırıklıklarını birleştirmeye… hayat kendine sıkılıp bizden bakşa bir oyuncak arayana kadar uzak durmalıyız kendimizden… şimdi ben gidiyorum kendimden ne olur beni bana sorma sana dair güzel bir son aramaya gidiyorum…