Çok uykum gelmişti ve yatmak üzereydim.. Uykum olmasına rağmen bir an yatma zamanının erken olduğunu , televizyon karşısında biraz daha vakit geçirebileceğimi düşündüm.. Odamın yanında olan mutfaktaki televizyonun karşısına geçtim ve kanallara bakınmaya başladım.. “off izlenecek bir şey olmaz mı ya” , “olmaz tabi , bu saatte bakarsan olmaz”. Kendimle diyalog içindeyken birden bir çıtırtı duydum.. Sesin nereden geldiğini çözebilmek için hemen tv’nin sesini kıstım.. Tv’nin sesini kısınca çıtırtıda kesilmişti.. Ben sebepsizce yada gerilim filmlerinin bilinçaltımda bıraktığı etkiyle aniden ayağa kalktım ve gözlerimle “buradayım ve her neysen senden korkmuyorum” mesajını vermeye çalıştım.. Sanırım mesaj etkili olmuştu, hiç ses çıkmadı.. Tekrar yerime oturdum ve tv’nin sesini açtım.. “yaşasın çok şanslıyım , belgesel yakaladım” , “bu ne lan balıkları anlatıyor bu” derken kendi kendime ; az önceki çıtırtının aynısını hatta daha uzununu duydum.. Korkuyordum , sanki ne idüğü belirsiz bir varlık benimle dalga geçiyordu.. Tv’yi kapatmak geldi aklıma.. Hayır kapatmamalıydım mutfaktaki tek aydınlık sebebi tv , en iyisi yine sesini kısıp çıtırtının geldiği yeri çözebilmek.. Tv’nin sesini kıstım , ayağa kalktım ve mutfakta sessiz adımlar atmaya başladım.. Yine o çıtırtı.. Lanet olsun çok korktum bu sefer.. Ses buzdolabından geliyordu.. Buzdolabının dokunulabilir kısımlarını sıkıca ittirdim.. Kapakları kapalıydı.. Ee o zaman neydi bu ses.. Ya buzdolabının içinde birisi varsa diye aklımdan geçirirken “Yuh saçmaladın” diye azarladım zihnimi.. Kafamdaki saçmalıkları çözebilmem için kapağı açmam gerekiyordu.. Tam kapağı açıyordum ki yine o çıtırtıyı duydum.. Salona doğru koşar adımlarla kaçtım.. Bu sesi çıkaran her kimse korktuğumu ona belli etmemeliydim diye düşünüp mutfağa büyük bir kararlılıkla geri döndüm.. Ses buzluktan geliyordu buna artık emindim.. Buzluğu açtığım an beni korkutup bayıltmak için elinden geleni yapacaktı buna da emindim.. Şunu bilmeli ki “elinden geleni yapsın”.. Beni korkutan her neyse zihnimi de okur endişesiyle cesur düşünceler geçiriyordum içimden.. Artık buzluğu açma zamanı gelmişti.. Hızlı nefes alışverişi , kaşlarımdan birini kaldırma çabam ile elimi buzluğa doğru attım. Yavaş hareketlerle açtım ve karşımda “O” vardı..

Sizce neydi "O" ?