| |
 |
|
|
Bu yazı 10.08.2006
tarihinden
beri
254
kez okunmuştur |
| Yazının
Başlığı |
Yazar
Adı |
Gönderilme
Tarihi |
|
- HİÇ- |
Belirtilmedi |
10.08.2006 |
|
ateş ateş yanıyorum ateşlerle ne uğruna mı bence bir hiç demeyi istiyorum ama insan sevdiğine hiç diyemiyor. onun gözlerine bakarken duyduğu mutluluğu unutarak ona hiç diyemiyor . aşkım derken aldığı zevki bile bile ,küstükleri zaman içinde kanayan yarayı bile bile hiç diyemiyor insan sevdiğine.kaç kere sevdiğiniz için o bir hiç dediniz hı kaçkere ben diyemedim desem bile sol yanım acıdı hep . hep sol yanım . ben bazen unutmaya çalıştım bazen ona duyduğum nefreti haykırmak istedim yapadum sesim dolusu haykıramadım ama yazdım sayfalar dolusu yaz ................... dan nefret ediyorum yazdım . içim kanasada kalbim acısada yazdım .aslında bende salaktım . niye ağlıyordum ki niye acı çekiyordum ki,niye kendimi yalnız hissettiğim her anda aklıma o geliyordiki. ben bunları neden yaptım doğrusunu söyleyim mi ben sevdiğimi sandım ama yanılmışım neden mi çün kü aslında ben ondan hiç hoşlanmadığım için onu bukadar ilginç bulmuşum ama asla inkar etmediğim tek şey var ki bi zamanlar aşırı bi derecede platonik aşıktım bunu biliyorum . bu yazıyı ister bi itiraf isterseniz de kendi düşüncelerini kendi aşkını hiçe sayma isteği diyin ama size tek şey diyebilirim bir gün mutlaka istediğiniz kişiyi neden istediğinizi , sevdiğiniz kişiyi neden sevdiğinizi sorgulayın emin olun beklediğinizden daha ilginç şeyler çıkacak ortaya.....................
|
|
|
|
