Koca Azİz

Bir insanın değerini,

Yaşamında bilemezler.

Belki de onu yererler.

Öldüğünde yüceltirler.

Aziz Nesin böyle biri.

Sağlığında hep horlandı.

Canlı yakılmak istendi.

Şimden sonra yaşayacak.

Her yıl daha büyüyecek.

Heykelleri dikilecek.

Dünyanın hayran olduğu;

Gerçek bir Aziz olacak.

Yuva açtı, okul açtı.

Yetimlere kucak açtı.

Kurduğu Nesin Vakfıyla;

Yücelesti, ilahlaştı.

Dinsizdir diyenler ona;

Dinsizden de farksızdır.

Kurmazlarsa onun gibi,

Ya bir okul, ya da yuva.

Koca Aziz inançsızdı.

İnsanlığa inanmıştı.

İnsanlık olmazsa eğer;

Din o zaman neye yarar?

Zübüklerden her an çekti.

Ömrü hapislerde geçti.

Ağlanacak halimize,

Güldüren bir yazar idi.

Sinan‘ın dinsiz dostu,

Asrın büyük yazarıydı.

Türkiye’nin yüz akıydı.

Dileyelim rahmet ona.

Hasan Sinan Cem

www.sinancem.com

www.yenivatan.com.au (Sydney-Avustralya)