ben seni toprağı sıcak serin rüzgarlı parkta bıraktım

  saçların örgülü maviydi loş akşam ışığında

  kulağımda çınlayan boş lakırdılar susar şimdi

  bilmem ki nerden gelir, nerden çıkar şu akşamlar

  ...

  ben ancak kendimi itham ederim

  yüz çevirirsen benden nere giderim

  kutsal gecelerin manevi sarhoşuyum

  benim kıblem artık o park