Bu Celimsiz Delikanli
O yorgun gozler,palmiye agaci golgesinde kapanmak istiyordu.Solgun yuzu belli ediyordu icindeki esas gercekleri.Cep telefonunu parcalamak istedi sinirden,halbu ki o esnada arayan en sevdigi kisiydi.Kucuk dayisinin sarhos gozlerine bakti,kipkirmizi ve islak.Aglamakli gibi geldi karsisindaki gozler.Ama bu gozyasi degildi,icilen bir suru biranin sahte mutluluguydu.Ickiden kan canagina donen gozlere bakti,dayisinin kirmiziya bulanmis yesil gozlerine.Telefonu yere firlatti zayif ve celimsiz delikanli.Cep telefonunun sesi gelmiyordu artik.Odada hakim olan sessizlik,sarhos dayinin ; ``simdi bu evi terk edeceksin,diyebilirim sana`` si ile bozuldu.. ``Neden`` dedi bitkin ve kisik bir sesle zayif ve celimsiz delikanli.
``Bu evde benim bir anam,bir kizim ve de bir karim var,ve bu ev ogrenci evi degil kocum`` dedi delikanlinin sarhos dayisi.Dislerini gicirdatiyordu sarhos dayi.Uzun uzun bakti yigenine,gozlerinden nefret saciliyordu adeta.``Sana iyi geceler `` dedi ve yatak odasinin yolunu tuttu sarhos dayi.Gece saat 3.00 di bu dialoglar yasandiginda.Bu gece farkliydi diger gundelik gecelerden.Bu gece sahteligini yitirmisti eski gecelerden.Bu gece;bu gece hersey gercekti.Ve bu celimsiz delikanli icin ilk degildi sahteligini kaybetmis gercekler.Hayati daha iyi anlamaya baslamisti.Aslinda gercek sandigi gercegi biliyordu hep.Ama icindeki diger parcasi engel oluyordu gercekleri gormesine.Engel oluyordu vurdu kirdilara,nice kanli cinayetlere,kendi sesini dinlemesine.
O geceye kadar,her gecenin gelip gecici oldugunu bilememisti bu delikanli.Her gece ayniydi oysa ki.Dayi yari sarhos eve gelirdi cogu gece.Sizincaya kadar icerdi salonda,televizyon karsisinda.Her gece sohbetler baslardi genc delikanliyla..Misafir delikanli salonda yatardi hep.Dayi koltukta sizana dek,televizyon kapanmazdi.Bu gece sizmalar olmayacakti ama.Bu gece ayarlanmisti.Tum konusmalar yapilmisti onceden..Bu sarhos dayi ve genc delikanli disinda herkes erkenden yatmisti.Oysa bu delikanlinin yatagi her gece salonda kurulurdu.Bu gece kurulmadi.
Odada yalniz kaldi delikanli,usulca cikmak istedi disari.Oda soguktu,sabaha karsi disarisi nasil soguk olursa,delikanlinin da ici o kadar soguktu.Nerdeyse 2 saattir oturdugu yerden kalkamamisti.Takildi kaldi kirmizi koltuk uzerinde.Kipirdayamiyor,dusunemiyor,kendine gelemiyordu.Esirdi sanki herkesin gitmesini istedigi bu evde.Gidecekti zaten,ama nereye nasil gidecegini bilmiyordu.Daha 2 hafta once ayni olayi arkadaslarinda yasamisti.Arkadasi sandigi insanlar;sacma sapan sebeplerden oturu evlerinde istememislerdi bu celimsiz delikanliyi.Simdi ayni duygulari yine yasiyordu ve yasamaya devam edecekti.
Her gece kendisi icin hazirlanan yatak hazirlanmamis,Annanesinin getirdigi yorgan odadan iceri girmemisti hic.Ve artik hic girmeyecekti.Kafasinda herseyi toparladi genc,herseyi dusunmeye basladi,dizlerindeki uyusmalara aldiris etmeden..2 hafta boyunca kendisine karsi davranislari dusundu.Hersey ne kadar guzelmis dedi kendi icinden.Herkes ne kadar iyi davranmisti ona karsi.Demek ki bir sebebi varmis herseyin,demek ki her iyiligin arkasinda bir kotuluk yatarmis,bir bekleyis,bir terkedis..
Daha iki hafta once babasi gelmisti bu celimsiz gencin Ankara`ya.Buyukler oturup konusmuslardi bu celimsiz delikanli adina.Burda kalacakti genc,babasi ve dayisi bu karari almisti.Oysa genc herseyi ayarlamisti babasi gelmeden once.Yanina bir arkadasini alip Ankara`da ucuz olan tum kiralik evleri gezmislerdi.Ayni bolumden iki arkadas ayni eve cikacaklar ve mezun oluncaya kadar ayni evde oturacaklardi.Kendi aralarinda karar kilinmisti.Ama celimsiz delikanlinin babasi aniden cikagemlisti Ankara`ya.Ve karar verilmisti onun adina.Genc dayisinin evinde kalmaliydi ve hersey konusulmustu.
Koltukta oturuyordu genc,bedeni vardi sadece,ruhu,akli bambaska yerlerde,bambaska yasamlardaydi.Hic yasamadigi kendi benligine takildi tum dusunceleri.Ozlem cekti hic olmadigi kadar.Kufur saydi en agirindan,en beterinden intizar.
Sabah saat 6 sularinda mutfaktan gelen seslere uyandi genc,dayisinin ve yengesinin konusmalarini yarim yamalak duyuyordu.Aradan gecen cumlelerden birinde tamamen uyandigini anladi.``Bu delikanli bugun evi terkediyor`` diyordu dayisi.Ve bu cumle sanki celimsiz gencin oturur vaziyette uykudan uyanmasi gerektigi icin soylenmisti sanki.Yorganini ustunden atmak istedi,ama yorgan yoktu zaten.Dun geceyi hatirladi,yasananlari,konusulanlari.Ve sanki hic ara verilmemisti.Israrla evden gitmesini istiyordu akraba sandigi kisiler.Dayisi iceri girdi.Yuzune hic bakmamisti gencin.Toparlandi genc.Herseyi birakip gitmek istedi ,kendisine ait olan ne varsa.Yuzunu bile yikamadan kapiya dogru yoneldi,ayakkabilirini giydi sessizce.Hic sinirli degildi,hicbirsey dusunmuyordu genc.Kapiyi usulca acti.Biraz durakladi,sanki bir ses adini soylemisti.Yada genc oyle olmasini istiyordu.Birinin ona nereye gittigini sormasini bekliyordu sanki,sanki birisi soracakti ne oldugunu,belki dayisindan baska biri,belki annanesi,belki yengesi,yada kucuk kuzenlerinden biri..Ortalik sessizdi kapi arasinda.Sessiz gecen saniyeler kapiyi kapatip gitmesi gerektigini soyledi ona.Kapatti kapiyi,bir daha hic acmamak uzere.Tek bir bavuldan olusan esyalarina bile dokunmamisti.Bavulu yaninda goturmek istememisti.Uykusuz ve umutsuz kalan beden zaten yuk tasiyamazdi kendinden baska.Kendisi yuklerin en buyuguydu zaten.Oyle olmaliydi ki,gittgi heryerde rahat olamiyor,heryerde ya kibarca ,ya da dun gece ki gibi,acik ve net bir dille kovuluyordu..
Kaldirima cikti yorgun ve bitkin bir halde.Yenimahalle`nin huzunlu insanlarina bakti.Ya da hazunlu olan herseye,yalniz kalmak istemiyordu bu halde.Huzunlu olan sadece kendisi olmamaliydi.Aklina dersleri geldi,sinavlari,yapmasi gerekenleri,ama yapamadiklari.Herseyi sildi o an,tum dersleri,tum hayatini,tum arkadaslarini.Icinde bulundugu final sinavlari haftasini dusundu..Herseyin alt ust olacagini biliyordu..Gulumsedi birden kendi kendine,icine cokmus yanaklari soguktan kizarmisti.Gulumsedi.Ilk kez yasamiyordu bu olanlari,son olmayacaginida biliyordu..
