Hayata bakiyorum,geride kalanlara.Yasami adeta suzuyorum,yine sessiz sedasiz,yine icim boslukta ve nedensiz,niye yazdigimi bilmezden gelerek.

Dogumdan bugune geride kalan birsuru bos ani.Isteklerim yani basimda;citini cikarmadan ufka bakiyor,yerini kaldirima surecek yenileri bekliyor,elbet herseyin gunu gelir diyerek..Umut ettigim,yeri gelir dediklerimi ,turlu turlu sebeplerle elde ettigimi goruyorum.Kendimi bilmemden bu yana.Cocuklugumdakiler ise;ayni isteklerim gibi,gunu geleceklerde..Tek bekledigim cocuklugum,hic yasayamadigim,ama hayatin temelindeki tek melek,cennetin helal kildigi.Cocuk kalbiyle ,sifir dusunceyle ve tum gerceklerden uzak.Amaclar adeta sinirlari zorlayan,ufka uzanan hayaller ,hic sonu gelmeyecek..

Elde ne varsa,umurumda degil diyerek atliyorum dipsiz derinliklere.Cocukluguma donmek,nedensiz yere kirilmis oyuncaga aglamak istiyorum.Elbet elimden tutan olacak,bekleyisiyle.

Hayata bakiyorum,cocukluk halimle.Tum perdeleri surulmus karanliklar ardinda.Bir daha hic gelmeyecegim diye cikip gidecekmis gibi,gitmek..Hic gitmeyecekmis gibi ,sessizligi dinlemek.Ayni cocuklugumda ki gibi.Uzun ince bir yol misali.

Ayni cocuklugumda ki gibi.Bende ne varsa,senin olsun cahil eller.Sabahlara dek pesimdeydin ya hep..Birak sessizligim bende kalsin.Birak cocuklugum beni yasatsin…