kapat!

sessizliğe dönsün acın

bu zehir tatlı akşamda

dağınık masalarda kalır

bir yel bir de mısra

bu zehir tatmış dudağında

kalır hakikatı sevmenin

unutulur bir samimi yalanla

en uzak yerinde mavinin

kalabalık bir şehir gibi

bulan insanın yüreği küçülür