...kendimi satıyorum ! / E.O. Şiirin Hikayesi dokunsam ellerim kanıyordu ; yazmak bazen intihar etmek gibiydi... yazdıkça kendimi mısralarda sattığımı gördüm... dökülüyordu parmaklarımdan hüzünlerim,terkedilişlerim... yazdım sadece karalayarak hayatımı... ama ölmedim ... hazin bir son öncesi tepiniyorum mısralarda... ve gairptir ki hiç kimse hiçbir zaman bilemeyecek neden yazdığımı... ve neden şiirlerde kendimi sattığımı ?.. çünkü mahçup bir süreçti bendeki masumluk...anlatamadım / anlamıyorlar zatende... Düş dökümü bir mevsimdi ! Hiç düşünmeden ; sattım kendimi... ...şimdi kaç yazar / anlatsam anlar mısın ? ya da ağlar mısın ?... ...ve sen giderken kaç yürek götürdün heybende hani daha kabrin bile kazılmamışken , soruyorum ? kaç kez vurulur insan / kalp dediğin uçurum kıyısında sevişmek gibi değil midir ki... ( kaçamak bulutlardan çaldım , yağmurun gözyaşını ; bak iyi bak ! ölmüyorum... sadece kendimi satıyorum...) emre onbey