Hak ettiğim başarının üzerine bir başkasını oturtamazdım. Bu inanın mümkün değildi. Çok suçlandım, çok yargılandım, insanlar nefret etti benden. Ama hiçbir zaman pişman olmadım. Benim hakkımdı, benim hakkımı başkasına veren de hakkımı alan da cezasını görmeliydi. Hepsinden daha zeki olduğumu kanıtladım zaten. Hepsinin hayatını mahvettim. Buldular cezalarını. Ah o iyi geçinen insanlar, ne kadar yalan oysa, bana yaptıkları kötülük, bunu nasıl affettirebilirler? Benden daha kötüsüne benden iyi görevler vermek. Hah! Aptallık, Othello’da ödedi aptallığını canıyla. Hiç acımıyorum onlara, hak ettiler bu acı sonu aslında başında istemezdim kimsenin ölmesini, hakkım verilsin yeterdi, planıma başladıktan sonra gelişti her şey. Tanrı suçlayamaz beni, kaderime bunları yazdıysa beni suçlayamaz. Hakkımı yedirtmezdim Cassio’ya benden üstün olan nesi var? Savaşmakta iyi olduğunu söylerler, kıyaslanabilir mi benimle? Ben, Iago, nasıl ördüm hayatımı askeri başarılarla. Benden böylesine aşağıda biri mi alacaktı şu kibirli mağriplinin yaverliğini. Düşündüm, düşündüm bir yol bulmalıydım, zeki biriyimdir bu tartışılmaz, kendime bir de ortak bulunca her şey daha kolay oldu benim için. Othello’nun hak etmeyeceği derecede güzel karısına âşık biri adı Roderigo. Biraz aptal, ama onun hırsı da işimi gördü. Zavallı güzel Desdemona aslında onun için bir ölüm hayal etmemiştim gerçekten, tek istediğim Othello’yu Cassio ateşiyle yakmaktı. Othello deli gibi aşıktı Desdemona’ya, onu en çok yaralayacağım yer Desdemona olurdu, hem işbirlikçim Roderigo’nun da payına bir şeyler düşerdi tamamıyla kandırmış olmazdım onu. Bütün şartlar hazırdı ya da ben hazırladım sonuçta adım adım yaklaştık bembeyaz, güzelliğin sembolü Desdemona’nın ölümüne. İpuçları yarattım, olmadık yerden kurtlar düşürdüm içine Othello’nun, kıskançlığın pençesinde çırpındı zavallı. Onun acı çekişi beni her saniye daha mutlu etti. Amacıma ulaşmanın keyfini anlatamam sizlere. Herkesten daha acımasızdım belki, ama bu beni pişman etmedi tek bir saniye bile. Hem insanlar aslında beni suçlamamalı yerimde olsalar, zekama sahip olsalar… Bir saniye düşünmez yaparlardı. Tek bir saniye bile. Desdemona’yı öldürdü hem acımasız Othello dinlemeden, dinlediğini tartmadan. Othello bu acıları hak etti, bundan eminim her zerresini hak etti bu acıların. Bir de utanmadan beni suçladı ölmeden önce. Kendini öldürmesiydi yaşamı boyunca verdiği tek doğru kararı. Karım ah aptal karım. Benim kadar zeki olabilseydi keşke. Bana saldıracağı yerde alnımdan öpebilseydi. Onun ölmesini istemezdim. Aptal da olsa karımdı severdim onu. Ama aptallığının bedelini ödedi. Ben buna inanıyorum hepsi bir şeylerin bedelini ödedi. Ben hiçbir şeyin cezasını çekmeyeceğim ama çünkü beni tanrı görevlendirmiş olmalı bunca ahmağın yok olmasına sebep olduğum için. Herkes beni şeytanla özdeşleştirdi ama ben tanrının yardımcısıyım. İnsanlar yanlış tanıdı beni. Her suçun bir cezası olacaktı. Onlarınkini ben verdim diye suçlu olmam gerekmez. Evet, evet masumum ben. Artık görün gerçek yüzümü. Bir hain miyim, canavar mıyım? Hayır, hiç biri değilim siz de kabul edin artık. Suçlamayın, takdir edin. Suçlanacak bir yaşantım olmadı, başarılı bir askerdim, takdir edilmeyi hak ettim. Hak edenlere cezalarını kestiğim için suçlu olamam. Haydi, kabul edin artık…