| |
 |
|
|
Bu yazı 4.11.2007
tarihinden
beri
222
kez okunmuştur |
| Yazının
Başlığı |
Yazar
Adı |
Gönderilme
Tarihi |
|
x=baska bir kadın |
Belirtilmedi |
4.11.2007 |
|
Belkide yüreğimin kanasıyısını durdurmadığımdandır su an bitkisel hayat yaşayışım.Ellerim kitleniyo boğazım düğümleniyo ama biliyomusun ağlayamıyorum.Belki hıçkırabilsem boğulabilsem gözyaşlarıma içim de senden kalan ama sanna ait olmayan o son zerreleri de bir zehir gibi atabilsem dışarı.Ama olmuyo..O kadar bitkinimki..Günlerce hftalarca aylarca ağladım ben.Bıkmadan usanmadan ilmek ilmek oya işler gibi özenle büyüttüğüm o koca yüreği cımbızla her bir zerreyi parçaladım her seferind bu son diyerek bu son göz yaşım diyerek ama olmadı her seferinde yüreğimin acısını biraz daha az hissedebilmek için kalbimin üzerinde uyuyup senle uyandım gene gzlerim yaşlı..Bana aşkı öğreten sendin sonra alıp gidende.minicik yüreğim o hep sıcak ellerim vardı daima yanında olmak isteyen.hayallerimiz vardı yarınlarımız..sonra beklenen bir rüzgar alıp götürdü beni çok uzaklara o kadar büyüktü ki sevdamız ne dağlar ne yollar ayırmadı yüreklerimizi.her sözde her düşüncede atılan her adımda gelecek güzel günlerin hayali.Ama olmadı kahretsinki sen aşktın sen yalanmışsın..biz olmaktan çıkmıştık sen ve bendim artık nedensizce.yada ben anlayamıyodum kaç bilinmeyenli denklemler kurdum kafamda kac senaryo yazıp kacını gene kendim çürütttüm bilmiyorum.sen bütün hayatını düzene koymuş bense hayatımın en zor anlarrında yasayabilceğim en kötü sehirde hayatın zamanın bambaska bi sekilde işlediği bambaska bir diyarda belkide sadece kabullenenmiyodum cok bilinmeyenli denklemimin tek çözümünü..
|
|
|
|
