| |
 |
|
|
Bu yazı 22.05.2008
tarihinden
beri
222
kez okunmuştur |
| Yazının
Başlığı |
Yazar
Adı |
Gönderilme
Tarihi |
|
vazgeç(me) |
Belirtilmedi |
22.05.2008 |
|
Kelimeleri düşünemeyecek kadar yorgun bedenim,düşlerim ve beynim.Hayatın dopdolu bu tabularına yabancıyım.Bıkkınlık tek arkadaşım ve yalnızım.Her suçuma bir katil ararken,düşlerimin dünyasında zanlıyım.Gizli yaraların birer şanssızlık durumunu kabullenmiyor bu benlik.Farkına varmaktan korkuyor,görmezlikten geliyor.
İşte idam etti tüm hislerini,gemileri yaktı ve sürgün etti çaresizce çaresini.Utançlara gebe kaldı.Anılarsa boğuldu utançlarda.Gözler müptelasıydı yaşlarının..
Patikalarda kayboldum,güzün hüznü yüzüme çarptı,yazın hazzı beni yaktı.Unutulmak kocaman bir yaraydı içimde.Bir bebeğin heyecanına ortak oldum; kovuldum!
Gözünden düşen yaşamdı,işte parçalandı.Yansıyan ışıklar geceni aydınlattı, oysa bu bir patlamaydı; Bum!
Yiten sendin kendi savaşında.Gömülmeden kaldın tabutunun başında, sığamadın ki zaten kutuna.Ümitler ön saftaydı cenaze namazında,pişmanlıklarsa yanında!Umut sendin nokta koydun,çare sendin vazgeçtin..SAat durdu, vakit yoktu, son nefesin bedeli unutmaktı gülmeyi...
___
|
|
|
|
