İşte yine gidiyorsun

Ardında kelimeleri bırakarak

Beni boşluklara salarak gidiyorsun

İşte yine gidiyorsun

Gözlerimizde yaşlarla vedalaşıp kalbimizde sevgiyle ayrılıyoruz yine

Ve işte yine hoşça kal diyorsun hoşça kalmayacağımı bile bile

Beni sevdiğini söyleyen bir şarkı fısıldıyorsun yüreğime

Ruhunu emanet edipte gidiyorsun

Ve işte gidiyorsun yine karardı gözlerim yine döküldü yapraklarım ve yine savrulup gitti bedenim

Hangisi daha kötü yokluğuna alışamamak mı?

Yoksa varlığını her daim hissedipte etrafında bulamadığına alışmak mı?

Sesini her daim duyup konuşmak mı kötü kendi kendine yoksa gecenin bir yarısı pencereden bakıpta seni çağırmak mı?

İşte sen yine gidiyorsun

Benim bir elim havada boğazımdaki düğümle sonkez haykırıpta sana “gitme” deyip gitmeni izlemek mi acı vericidir yoksa seni ölesiye sevipte inanılmamak mı daha acı vericidir

Kırmak mıdır güzel olan yoksa paramparça etmek midir veya kelimelerin anlatamadıklarına inanmamak mıdır?

Ve sen yine gidiyorsun sevgilim

Benim diyeceklerimi dinlemeden

Arkana bakmadan kaçar adımlarla yanımdan uzaklaşıyorsun

Ve sen şimdi yıldızlara bakmıyor çiçekleri düşlemiyorsun çünkü sen gidiyorsun

Düşlediğin şeyse gitmek gerisi geçmişte kaldı

Ve sevgilim sen gidiyorsun

Ardında paramparça olmuş birini bırakarak

Sevgilim sen gidiyorsun

Tüm satırları yırtıp atarak geride boş satırları bırakarak

Sen gidiyorsun…