Şanslısın,bu gün gökyüzü ağladı.

Mükemmel bir şekilde saklayabildim seni.

hani hep nispetle derdin ya'kızım ne beceriksizsin sen,bir türlü gizleyemiyorsun beni,al işte yine gördü mahallenin dedikodu dergisi,yine gördü evde kalmanın ağırlığıyla pencereyi kendine dost edinen kadın,al işte! yine gördü annen...yeter! Sakla beni artık sakla! kimselere görünmek istemiyorum.kimselere! beni ruhunun derinliklerine göm!..' diye.hani hep azarlardın ya beni,dua ettim.Bu gün gökyüzü ağladı.Saklayabildim seni.

Kalktım,belirli bir amacım yoktu.Dört duvarımdan ses seda çıkmıyor,herkes uyuyordu.Merakıma yenilip baktım saatime.04.28'i işliyordu tiktaktiktak.Hazırlandım.

Yoo hayır,hayır.Bakmadım uyuma,renklere.Saçlarım 'rahat bırak beni!' diyince salıverdim.Kıvırcıklıkları ölü gibi duruyordu.Uykulu uykulu bakıyorlar bana,'ne işin var senin sabah sabah sokaklarda'diyorlardı.'Şşş.uyanacaklar.dedim en kısık sesimle.

Çıktım.O güç odalardan.Çıktım ve yürümeye koyuldum.Sessizce.Etrafımda ki evlerin kapıları kapalı sonuna kadar,dertlerini,kederlerini,mutsuzluklarının gitmemesini istercesine kapalı kapılar..yada bana kapalı? Gün doğuyor.Güneşi görüyorum muhteşem sarılığıyla.kaplıyor her yeri bir hüzün.Kim güneşin doğuşunu gördüğü için huzursuz acaba?.Kim göremiyor? Yürüyorum..Alabildiğine uzuyor yollar ben küçülüyorum.Saat ilerledikçe felç oluyor sol kolum,sol yanım..İnsanlar uyanmış.İşlerine okullarına gidiyorlar.Ben habersiz,kimsesiz koşuyorum..Hızlı mı yavaş mı bilemiyorum,koşuyorum işte..Terlediğimi farkedip duruyorum.Birde bakıyorum ki,sen çıkmışsın ortaya,duruyorsun karşımda.'nerden çıktın sen? diyorum.Kendin olup bakıyorsun bana ve koşuyorsun.Dur! diyorum,dur! nereye? Hani istemiyordun beni,gelme ozaman peşimden! diyorsun. ben,nedensiz koşuyorum sana.Bize..Dur! diyorum son sesimle,sessizce.Duruyorsun.Bak,diyorum gökyüzü ağlıyor.Kaçmana gerek yok artık,saklanabilirsin.Evet diyip iyice koşuyorsun.

 Kapıyı açıyor meraklı gözler.Hesap soruyorlar,belki haklı belki haksızlar.Sabahın köründe nerdesin sen? diyorlar.Susuyorum.Senin yok olmanı diliyorum o an.Defolup gitmeni.

Bakıyorum etrafıma yoksun.Derin bir Oh! çekip suallere en usturuplu cevabı vermek istiyorum.Durup düşünüyorum.Ben çıkmak istiyorum ortayaaa! diye bir ses duyuyorum.Sen mişsin.Hayır diyorum hayır! şimdi değil,zamanı değil..Dinler misin ki? hayır.

Ana yüreği,gelmiş çökmüş yanıma soruyor da soruyor nerdeydin diye..Susuyorum.Bağırarak hemde.

Saçlarım irislerini teslim ediyor,hisediyorum gökyüzünün ağlaması çökmüş olacak üzerlerine.Ortadasın işte.Çıktın.Herkes görecek diye endişeleniyorum.

Etrafımdaki herkes,herşey bakıyor bebeklerime.Ben gözbebeklerimi teslim ediyorum.

Eşyalar ağlıyor.

Odalar ağlıyor.

Yastığım ağlıyor.

Kağıdım,kalemim ağlıyor.

Kapılar ağlıyor.

Biz susuyoruz.

sen ve ben..ölesiye susuyoruz.

Korkum faydasız çıkıyor.Çünkü kimse senin gökyüzünün yaşı'yla dost olduğunun farkına varamıyor..

Bense meşgulüm,seni seviyorum.