bilirim

insanın rengi de değişir

kül rengi olur gözleri geceleri

geceleri silinir tüm renkleri

günahları sarılır

nefesi boğazında bir dünya kadar büyür

sustu içimdeki ses

küstü ateşler bana

sivrilir batar acıtır bu

bilirim

ama sabahlar gebedir sevmeye

sesini duyup seslenmektir uyanmak

birbirine katılıp çoğalmaktır

rakamlara boğulur hasret

zaman dakikalara kadar bölünür

unut ne varsa bu sabaha kadar yaşanmış

her sabah yeniden doğmalıyız birbirimizin kucağına

ağlasak insanız deriz

sussak pişmanız

uzun uzun susma zamanı gözlerine

ve ağlamak zamanı her an çilesini çekerek