Sırtını hangi duvara yasladın

Kucakladığım güne kadar düştüm omuzlarından

Ağzımda yok dilim

Vurulmuş dizlerinden hayat

Hiçbir güç kaldıramaz onu pisliğinden

                              Ağlayan yüzün...

Ellerin hangi dikene incindi böyle

Güldüğün günlerin en beteri bu mudur?

Söylesene ağzımda yok dilim

Kendi toprağına yabancı bir köküm

Gönlüm uzak dağlara baktığım yerde

Mavi mi mor mu bilemem ki

Rengini sana döndüremem ki düşlerimin

Güneş ağlayarak mı doğar

Nerde görülmüş çağır beni

Dipsiz kuyulardayım kucakla

Dört yanımda karanlık ve yokluk

Aydınlığını al yıldızların bir taşa sar

Vur başıma kanasın içimdeki zehir

                                                  Salih KIVILCIM