adımlarınızı hiç saydınız mı dağıtabilmek için düşüncelerinizi.bir iki üç ve sonrasında tekrarlanan düşünceler evet kurtulmak için verilen caba ve sonuç neden aynı şeyleri düşünür ki insan çözülmemiş bir sorun olduğundan mı yoksa onu aklımızdan atamadığımızdan mı neyse bir radyoda bir soru soruldu eğer bir kitap yazsaydınız ve bukitap hayatınızı anlatsaydı adı ne olurdu?benim hayatımı bir kitap yapmak değil de beni ben yapan doğrularımı kaleme alırdım ve yaşadıklarımdan örnekler sunardım.zengin bir çocuk değildim ve doğuşumla kalabalık bir aileye merhaba demiştim ve beni bekleyen küçük başlangıçlar .çoçukluk belkide gülmekten ziyade ağlamayı öğrendiğim çocukluk.yeniyi değil eskiyi bilirdim.arkadaşı değil yalnızlığı severdim.farkında olmadığım bir mutluluk oyununda başroldeki figurandım aslında.bir şekerdi dünyam yada oynadığım oyunlar saklambaç yerden yüksek köşe kapmaca ebelemeç ama mahsunluğu vardı çocukluğun olmazlar vardı bakıp bakıp benimde olsun demeler giysiler oyuncaklar kaprisler vardı duyulan şımarıkca söylenen incitici sözler çocuk işte ne dese ki aklına gelen ilk cümle düşünülen düşünülmesi bile yanlış davranışlar kimi zaman bende yapmadım diyemem yapmışımdır çocukluk işte yinede buruk anılar.okulumu severdim yeni yeni şeyler öğrenirdim.sonra taşındık yeni bir yer yeni bir hayat en yakın arkadaşımla orda karşılaştım uzun bir dostluk ilk oyıllarda başladı.aynı apartmanda oturuyorduk oda alt katımızda oturuyordu.insan iyi biriyle karşılaşınca iyiliğin güzelliğinin farkına varıyor ozaman diyor ki kendine iyilerde var anlayışlı olanlar da var ilkokulderken orta okul orta okul derken lise koca bir ömre sığan arkadaşlıklar kahkahalar hüzünler .lisede dahada anlam kazanıyor başarı ve para parayı hiç sevmem neden mi onsuzluğu bilirimde ondan ve onsuz olmanın getirisini de gençken sizi bekleyen bir gelecek oluyor ve siz buna cabalıyorsunuz hayalleriniz orda şekilleniyor ve sevdalarınız da büyüyorsunuz ve dahada anlam katıyorsunuz olana bitene ve kendinizi tanımaya başlıyorsunuz kimsiniz ve kim olacaksınız ailenizin gözünde yeriniz beş para etmez misiniz yoksa yapayalnız mısınız bu dikenli yolda bir şeyleri elde etmek için istemelisiniz sakın oluruna bırakmayın hatta zorlayın çünkü hayalleriniz emelleriniz kısaca geleceğiniz buna bağlı olmadı işte deyip te bir kenara atarsanız inanın orda kalmaya devam edecek ve siz oduğunuz yerde yükselenlere bakmakla yetineceksiniz size verilen sıfatı hiç hemde hiç beğenmeyeceksiniz.yaşayan bilir derler ya .gönül misafirlerine gelince kırdığınız ve kırıldıklarınız onlar baş tacı edip baş köşeye oturtduklarınız onlar sizin kıymetinizi ne kadar biliyorlar oda ayrı bir konu.akıllı olmak lazım severken dahi çünkü harcanılan zaman size kayıp sadece kime ağlıyorsunuz kendinize mi ağlamayın kimi seviyorsunuz onumu yoksa kendinizi midaha çok o mu o değil mi peki o kimi seviyor sizi mi yoksa kendini mi bilmiyorsunuz kim bilebilir ki başkasının duygularından kim emin olabilir kimbilir muammadır sevgi ve onu siz tartamazsınız.gelir gider sevgili ağlamayınağlatmayın da tabii.kalp benim için en büyük hazine ve onu taşıyana saygı duyuyorum ve kırmaktanda korkuyorum hele gönül meselesi var ya okonu bir okadar hassas.gülmek için ağlatmak ve bundan keyif almak bana göre değil...sevmek kadar sevilmekte seven kadar  sevilen de değeri hak ediyor eğer seviyorsanız sevdiğiniz ne derece kıymetliyse sizi sevende o derece kıymetli olmalı .....hayat devam diyor hatalarımız bizidoğru karalara ulaştırıyor.ve bu hataların bir bedeli var ve bunu ödüyoruz.ödedikçe adımlarımızı daha dikkatli atıyoruz yürüdük o yollardan dikenlerine bata bata .yolcularıyla karşılaştık unuttuk bazılarını unutamadık.yokuş çıktık merdiven indik.yorulduk geri döndük geride sandık kendimizi başa döndük .yürüdük bizde oyollardan ve yürümekteyiz hala birilerinin yürümüş olduğu yollardan bitişe yakın mıyız uzak mıyız bilmeden......