KALPDEŞ DENEMELER…

İlk denememi yazdığımda daha on altı yaşındaydım. Türkçe öğretmenimizin denemeyi tanımlayışı hala aklımda. Sevimli bir kadındı; o da hayatı denemiş, baktı olmamış, öğretmen olup denemin tanımı yapmaya başlamıştı. Denemeler deyince aklıma önce Monteing sonra insanoğlu gelir. Monteing bildiğim bir yazar değildir, fazlada okumadım aslında. Hakkında sadece denediğini ve başardığını biliyorum. İnsan oğluna gelince; bizler sanırım(deneyip başaranlar hariç)  başaramayanlardanız.  Beklide denediklerinden, başardıklarından ve başaramadıklarından dolayı kimseyi mutlu edemeyenlerdenizdir.

            Monteing nasıl başladı acaba? Nasıl denedi ilk kez? Denedik hepimiz yalan yok. Başardık, başaramadık, vazgeçtik falan filan işte. Ama denedik be ciğerim aklımız ağıt yaksa da yer yer denedik işte. Ağıtlar yalnız bırakınca bizi yalnız denedik, yalnız. Zaman hayatı kısaltıyor bence. Çünkü ne vakit bir işe başlamayı düşünsek geç kalıyoruz, hazırlıklara erken başlarız mesela. Lüzumsuz bir melankoliye koşup erkenden varıyoruz. Zamanlı kavuşmaları beş geçiririz. Kainat korkutucu bir sınav sırası gibi hani üzerinde hiçbir kopyaya tahammülü olmayan. Ve kader ne zaman bir sorunun cevabını bulsak değiştiriyor. Bizde deneyip deneyip yanılmalara ömür, hayat deyip kurtuluyoruz. Yanlış cevaplarımıza hep bahanemiz var.”nasılsa doğruyu bulamayacaktım.” Doğrunun şeklini unutanlara acıyıp, yanlışları denemeyi kendimize statü sayıyoruz. Ah be bazen ne kadar zavallı oluyoruz. Savunmuyorum insanı hayata karşı ama en azından yazılacak denemenin konusu verilir be hocam.

            Uzaktakini sevmeyi deniyoruz hep, yakındakilere alerjimiz var sanki. Eski sevgiliyle arkadaş kalmayı deniyoruz. Sonra acımızın geçmediğini anlayıp bir deneme yazıyoruz. Denenmiş sevdaların başına geçip dur birde ben deneyeyim diyoruz. Denemiş ve tutmamış yalanların doğru şeklini söylemeyi deniyoruz bazen de.

            Demem o ki; tarih tekerrürden ibaret derler ya koca bir yalan aslında. Kolayı seçtik biz, bizden önce deneyenlerin ve başaramayanların izinde gittik. Her birimiz diğerinin yanlışını bulduğunu sandı oysa bizde bir başka yanlışlımızı unutmuştuk.

            Tarihi değiştirmek elimizde, yaşanmamış koca bir yarın var. Denenenleri bir kenara koyup denenmeyenlere dokunmaya cesaret etsek… Hiç alışılmamış bir “günaydın”la başlasak sabaha. Denenmeli bence hiç denenmeyenleri. Tabi insanoğlu uçlarda dolaşmayı sever gende bir adım geride durmalı. Hayatı ne kadar değiştirebiliyorsak o kadar değiştirmeliyiz. En azından denemeli. Kıyafetlerinizden değil cümlelerinizden başlayın değişmeye, bakışlarınızdan. En önemlisi mutlu olmayı deneyin.

            Bir güzel gülücükle yatın bu gece sabah farklı olacak emin olun. Aşık olmayı deneyin, aşkınızı söylemeyi. Pişman olmamayı. Hayat zor değil kalpdeşlerim sizi sevenleri sevmeyi deneyin…

                                               KÜBRA ALBAYRAK