Boğazda Hasbıhal

İnsanın âşık olmayı da ölmeyi de,

Nefesini tutup derinlerde kaybolmayı da,

Ya da bir nefeslik ömrünü

Ya da ebedi hayallerini

Düşündüğü tek yer…

Boğazın kokusunu içinize çekebileceğiniz

Suya yansıyan siluetlerle saatlerce oynayabileceğiniz

Tek yer…

Martıların bile şarkılarla simidinizi kaptığı,

Yıldızlarla ayın aşkını bu denli güzel gösteren,

Çıldırtan trafiğiyle alay edercesine dans eden tek yer…

Masumundan arsızına, hırsızından barksızına kucak açan,

Köprülerinin altında huşu ile titreten camileri olan tek yer…

İnsanların kanat takıp uçmayı,

Gemileri karadan yürütmeyi,

Fethetmeyi,

Âşık olmayı,

Kaybetmeyi, hayal ettiği tek yer…

İnananların, sımsıkı tutunanların koşuşturduğu,

Umut edenlerin kazandığı tek yer…

Cami avlusunda bırakılan sabilerin bile ağlamadığı,

Duaların nuruyla ışıldayan kundakların,

İnsanı insana çevirdiği tek yer…

Kudretle titreten,

Geceleri yıldızlar yeryüzünde gezinirken,

Cami semaları ağlarken,

Bir anne merhametle dua ederken,

Bir düşkün Rabb’ine el açarken,

Âşıkların mehtapta can bulduğu tek yer…

Adına aşk nameleri dizilmiş, şiirler yazılmış, uğruna ağlanmış,

Gece ile gündüzün,

Saat ile dakikanın ayırt edilemediği tek yer…

İstanbul.

İstanbul…

Haliçteki ressamın tablosuna katık ettiği,

Eminönü balıkçılarının naralarla zikrettiği,

Kalbimin attığı,

Tozlu kokusunun içimi yakmadığı,

Ortaköy’deki boncukçuların hep meçhul olacağı,

Asla doyamayacağım,

Karanlığı bile aydınlık olan,

Birkaç saatten sonra memleket sandığım tek yer…

Gündüzün başladığı yerde gecenin arsız elinin hala ortalarda olduğu,

Kelimelerin kifayetsiz,

Sözlerin anlamsız,

İhtişamlı ithamların klişe kaldığı tek yer…

İstanbul bir başka…

Sevenlerin kalbiyle eş ritimde atarken,

Hüzünden kahkahalarla gülerken,

Alkolsüz sarhoş olunan tek şehir…

İstanbul…

Ellerinde sadece umut kalmış insanların,

Kalbi kırılmışların,

Kararsızlıktan, yoğunluktan, Bebek’in şatafatından,

Düşüncelerinden ve insanlardan kaçanların,

Sıcacık bir hutbe eşliğinde Eyüp Sultan’da huzur bulduğu tek yer…

Yegâne, nadir, narin,

Kimine düşman kalan,

Kimine belki hapis

Kimine sıla olan tek şehir…

İstanbul…

Özleyeceğim tek şehir…

                                                                                               Fecir(15.02.2011)