|
|
|
Bu yazı 997
kez okunmuştur. |
| Belirtilmedi |
HAYAT YOLCULUĞU Nihayetinde kıvrımlı yollardan geçip, nice insan görüp, insanı bir hayli düşündüren bu yere varmıştım. İnsanların bana bakışları tuhaftı. Ama asla rahatsız edici değildi. Benim buralara ait olmadığımı anlamışlardı. Üzerimdeki deri, pahalı monta bakmalarından anlamıştım. Dumanlı sokağın yollarından geçerken havayı bol bol içime çektim. Neler yaşamıştım ben öyle. Küçük yaşta terk ettiğim ailemin yüzüne gözlerimi değdirmek için sabırsızlanıyordum, bunu nasıl yapacağımı bilmesem de. O yere geldiğimde orada ki banklardan birine oturup Melina’nın doğum günümde aldığı kırmızı cüzdanımdan sigarayı çıkartıp yaktım, dumanlı sokağa birde ben duman katmıştım. Sigaram bitmeden içimdeki histen dolayı hızla yere atıp üstüne bastım. Arkamdaki kapıdan tıkırtılar geldiğini duyduğumda arkama dönmeye cesaretim olmadığını fark edip hızla koştum. Artık kimse beni durduramazdı. Zaman sanki durmuştu. Kalbimde. İnsanlar bana bakıyorlardı deli gibiydim ama babamın yüzüne küçük kızı değil de katil kızı olarak bakamazdım evet en nihayetinde ben bir katildim.(irem_ksp@gmail.com) |
|
Belirtilmedi
|
|
|
|
