BEN ve GÖZYAŞI

   İnsan ve su gibi. Ne insan susuz yaşar, ne de su insan kullanmadıkca bi işe yarar. İşte ben ve gözyaşı aynı dünyanın varlıkları. Bu benim dünyam ve oda benim dünyamın olmazsa olmazı . Beni besleyen büyüten hayat suyu. duygularımın somut hali, gözle görülebilir ve hissedilebilir. hırsın, nefretin, kıskançlığın, nefsin, kalbe kilit vurmasına engel olan bir anahtar. Vurulan kilitleri açıp kalbi rahatlatan bir araç . Evet ayrılmaz muhteşem ikili. Ben ve sessizlik gibi. Ben ve boşluk gibi. Sıkı bir dostluk.

İnsan hiç dostundan ayrı kalabilir mi?

Duygularını görmek varken, görmezden gelmek mutsuzluğa çaremi.

Gözyaşının masumluğunu hissetmek, onu kadar masum olmayı dilemek yetmez mi?

Ben ŞEYMA, gözyaşı olmayı isteyemez mi?

Bi o kadar özgür, bi o kadar temiz, bi o kadar tuzlu.

Şuan yazdıklarım karamsar mı? Yoksa içten mi?

İnsan hiç karamsar olmak ister mi?

Tüm bu sorularda boğulmak aslında boşluktan kurtulmak değil mi?

Gülmek normalken, ağlamak neden anormal değilki?

İster sorular sorulsun.

İster gülünsün.

İster ağlansın hayat herşeye değer.

E bide sevinç gözyaşları dökmeye davet kim olursa olsun icabete değer...!