SANA AĞLIYORUM SEN UYURKEN

       Geceme renk katan aydınlığın yok artık,sesini duymaktan yoksun kulaklarım da çığlığın var,şimdi sende anlamıyorsun beni dimi,bu hayatın yozlaşmış döngüleri senide vurmuş,sende inanmıyorsun,sevginin kötülükle derin ve imkansız çizgilerle ayrıldığına,böylesi bir sevginin var olduğuna sende inanmıyorsun dimi,senide kandırmışlar,seni de almışlar bildik mutsuzluk oyunları içersine,seni de aldatmışlar,sende onlardansın artık,sende sevgisiz bir başına mutluluktan korkar kaçar olmuşsun,bakmaktan utanan gözlerinde uçurumlar var,aşağıya bakmaktan aciz gözlerin kaçak,gözlerin korkak,sende korkar olmuşsun,,,

     Oysa sana öyle bir dünya kumuştum ki bilemezsin,düş kumbaramda biriktirdiğim hayalin taşıyor gözlerimden,ağlamaklı olduğum,vurdum duymaz saatlerin senin için anlamı yok,oysa ben seni senden çok daha önceleri sevmiştim zaten,sen hiç bilmesen de ben sendeydim,sen sadece şimdi öğrendin,senin için yeni ama benim çok eski acımsın,farkında olmadığın geceler boyunca seninle beraberdim aslında,sen görmedin bilmedin hiç,binlerce şiir yazdım geceye senin adına hiç bilmediğin,gecelerce seslendim sana duy diye,yalanlardan kulaklarının sağır olduğunu bilmeden,,,

    Bu derin mutsuzluk oyunun da olduğuna ağlıyorum,senin için ağlıyorum sen uyurken ben gecelerce ağlıyorum yoksunluğuna,seni benden önce hayatın yakalayıp incitmesine ağlıyorum,gözlerimden süzülen sensizliğime ağlıyorum,hayat seni benden çalıyor sen uyurken,yetişemiyorum,,,

      Anlamadın,yakıştıramadın belki,evet ben bir erkeğim,erkeğim ve ağlıyorum şimdi,ne var bunda,ağlıyorum,utanmadan,kimsedenkorkmadan,ağlıyorum,sensizliğime,acılarına,yoksunluğuna,sevgisizliğine,olmamana rağmen,hayata inat ağlıyorum,bıkmadan usanmadan ağlıyorum,ne var bunda bende insanım ve insan olduğum için ağlıyorum,sen inanmak istemesen de,ben ağlıyorum,insanlığıma,yok var sayılan düşlerime ağlıyorum,çok kötü yaptığın,hatta hiç saydığın sevgime ağlıyorum,ölümüme ölesiye ağlıyorum,sana ağlıyorum,sen uyurken,ne yazık kayboluyorsun,oyuna geliyorsun ve ben hiç bir şey yapamıyorum,ben yerine hayata inanıyorsun ve ben ağlıyorum,sen uyuyorsun,,,

        Bu kadar mı unuttun,bu kadar mı korkuttu mutluluk seni,ağlamaklı geçmişi bu kadar mı öğretti sana sevgiyi,evet ben ağlıyorum,gece hala karanlık ve sen uyuyorsun sevgili,,,

        Ürküten bir yalnızlığı var gecenin,bilirmisin insanı çok korkutur bir başına ölme korkusu,seni bulamadan tek başına yapayalnız ağlamak çok korkunçtur,

        Hele bide seni başkaları üzerse,ya incinirsen,ben yetişemeden seni alırlarsa oyunlarına,diye korkarken çoktan karışmışsın hayatın içine,ben yetişemeden sen aldanmışsın sevgili,elimden bir şey gelmiyor,sevgim çekip alamıyor seni ıssızlığından,,,,

        Ve ben sana ağlıyorum,beni hiç anlamadığın hayata ağlıyorum,içten içe sarıldığım sevgime ağlıyorum,sensizlikle oynarken sıradan bir gecede,sen uyurken ben ağlıyorum

                                                                                        KIVANÇ KOBAŞ