SAKLAMBAÇ

Bir çocuğun masumiyetiyle saklanırım hayallerime.

Yüze kadar saymaya başlayan hayat anlatır dertlerimi.kederlerimi.

İşte o anda korkusuz kapılırım tutkularıma,

Saha kalkan atın mağrur ifadesiyle gögüslerim o geri sayımı,

Kendimden ayrı düşer,kimseyi sahiplenemem ebedi karargahımda

Çünkü seçimi sunmuyorlar,hep kendi seçimini yapmak zorunda kalıyorsun.

O zamanda tüm mağruriyetin kayboluyor,korkulu sürecin vazgeçilmez gardiyanı oluyorsun

Ve bu karmaşa sobelendiğin anda başa dönüyor,tekrar düşünme süresi sunuyor.

Sobelendiğinde hayat gülümseyen iğrenç imalarıyla küçük düşürüyor,ruhunu hapsediyor

Sobelesende,sobelensende elbette düşünmek için bir zaman aralığı kalıyor sana..

Çünkü o oyunun hep bir parçası olarak kalıyorsun...