Sokakta avuç açsam da insanlara,varoluşluğumun devamı adına,yazıyorum yinede buralara.Ve hissediyorum hissedecek olanları..

Sahip olmak ne diye,ne diye bilmek,bilmemek..Türlü türlü saltanatların izini sürmek.Bilinmeyenleri denemek ve taşımak ağır yükleri.Öldüresiye hükmetmek zihinlerimize.Hayat uğruna harcadığımız kalıp altını vakitler.

Pabuçlarımı çıkardım hiçlik için.Artık yalın ayak basıyorum  dünyaya..Sen her ne kadar uğraşsan da,her ne kadar bilsen de,adım atıyorsun her daim bilinmeyene ve görünmeyene.Günlerin ve gecelerin birbirine girdiği vakitlerde ağlıyorum hiç bilemediğim hallerime.Ve tekrar gülüyorum hayata.Sen ne kadar uğraşsan da,kimsenin ağlamaktan ölmediği bu çok sıfatlı dünyada ,bilmek için uğraşma..