HER ŞEY ÇÖPTE……
Sonbahar akşamının ardından kendini kurumak için nadasa bırakmış sokağı izliyordum odamın köhne penceresinden,
Gezinen bi kedi takıldı gözüme
Çöpü aşmaya uğraşıyordu,belikli çok acıkmıştı,susamıştı ve üşüyordu,
Hep uğraşıyordu,altına giriyor üstüne çıkıyor yok olmuyordu,bir türlü aşamıyordu o demir yığını,
Oysaki biliyordu tüm hayallerinin,tüm üzüntülerinin,tüm mutluluklarının,hayata dair ne varsa o çöpün içinde olduğunu,
Ulaşamamaktan korkmuş olacak ki,yattı çöpün üstüne,tarifi mümkün olmayan açlığını dindirecek,o soğuk,o çaresiz,gecelerini unutturacak sevinçlerin o çöpün içinde olduğunu biliyordu ve elinden bi şey gelmiyordu,
Sonunda vazgeçmiş olacak ki,karşısına geçip seyretmeye başladı bu demir yığınını,titrek gözlerle,
O’nu seyrederken birden irkildim,gürültülü çöp kamyonunun sesiyle,
O’da duymuş olacak ki irkildi ve çöpçüyü gördü uzaktan,kaçmak yerine yanında durdu savunurmuş gibi,
Öyle ya hayalleri,umutları,gözyaşı ve yiyecekleri onun içindeydi,
Üstünde uzun yılların yorgunluğu kambur olmuş,nasır tutmuş elleriyle çöpçü geldi ve kediye aldırmadan aldı tüm hayallerini elinden,,,
Çöpçünün arkasından bakıyordu hain dercesine,evet hain çöpçü çalmıştı hayallerini,ümitlerini,yiyeceklerini,sadece arkasından bakabildi hüzünlü gözlerle çöpçünün ve elinden bişey gelmediğine yakınıyordu olduğu yerde,
Çöpçü zafer kazanmış bi imparator edasıyla,görevini yapmanın mutluluğu içerisinde,yeni çöplere yöneldi,kim bilir kaç kedinin daha hayallerini,ümitlerini,sevinçlerini çalmaya….
Bana benziyordu,aşağıya indim kediye hayallerini,ümitlerini,yiyeceklerini geri verdim ellerimle,,,
Hayatta bana arkasını dönüp giderken elimden hiç bir şey gelmemişti,soğuk ve ıssız sokağı dinledim bir süre,sen bekleme der gibiydi,gelmeyeceğini söylüyordu,san ki içten içe dalga geçercesine,
Bana hayallerimi,ümitlerimi,sevinçlerimi verecek elleri bekledim unutulmuş sokakta,yapayalnız,kimsesiz ve kasfetle,,
KIVANÇ KOBAŞ
