kapat!
sessizliğe dönsün acın
bu zehir tatlı akşamda
dağınık masalarda kalır
bir yel bir de mısra
bu zehir tatmış dudağında
kalır hakikatı sevmenin
unutulur bir samimi yalanla
en uzak yerinde mavinin
kalabalık bir şehir gibi
bulan insanın yüreği küçülür