...kendimi satıyorum ! / E.O. Şiirin Hikayesi dokunsam ellerim kanıyordu ; yazmak bazen intihar etmek gibiydi... yazdıkça kendimi mısralarda sattığımı gördüm... dökülüyordu parmaklarımdan hüzünlerim,terkedilişlerim... yazdım sadece karalayarak hayatımı... ama ölmedim ... hazin bir son öncesi tepiniyorum mısralarda... ve gairptir ki hiç kimse hiçbir zaman bilemeyecek ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
Üşüyorum Senliğine !..	emre_onbey	1.07.2007
Üşüyorum Senliğine ... Her yağmur tanesinde üşüyorum kimsesizliğimin umuduna sevgiler dağıtıyorum Tomurcuk içinde saklı kalan bilinmeyen gizemlere armağan ediyorum tüm çiçekleri Durgunluğun içinde kaybediyorum benliğimi ve hiç kimseye söyleyemiyorum derdimi Her bahar yeni bir yaşam penceresini hayal ederken yıldızları düşlüyorum güneşe rağmen... " Ve ılık ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
ŞAİRLER ÖLÜME ÇAĞRILIR...	emre_onbey	18.06.2007
ŞAİRLER ÖLÜME ÇAĞRILIR...   Eski bir ölü çağırıyor... sadece beni. O horluyor; ben bedenimi ölüme hazırlıyorum Bir çelişki var bu işte! Eksik olan her şey sanki kara toprakta gizli...   ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
şiir yazayım derken... olmadı işte!	emre_onbey	12.06.2007
(şiire mahkum bir kalemin sevgiye özlemi...) ŞİİR YAZAYIM DERKEN...OLMADI İŞTE! Al yeşil bir bahar akşamında sancılı bir yürekle kaldım, Koynumda kanadı kırık bir kelebekle... Vadide zambak solmuştu; ya da her neyse işte! Diyebiliyorsam: “kanım, yüreğine mürekkeptir...” Ve de Ölü kemikleri topluyorsam Vicdansızlardan. Anla artık! Gizli kalmış şiirin şairini... Al yeşil bir bahar akşamı Gelincik tarlasında ki yavru papatyayı nasıl bağrıma bastığımı. Günbatımı çökmüşken gölgeme, Siyahın en tozsuz renginde kabus gibi kalmışsa alacakaranlık Gittiğin yere kadar, seninim işte!.. Şiir yazayım derken:”gerçek şairde kim” diye, soruyorsam Anla artık! Ben değilim... Harflerin tutuklu yanında yalnız kalışımı ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
Elimde kalemleşen mızıkama yağmurlaştım	emre_onbey	7.06.2007
ELİMDE KALEMLEŞEN MIZIKAMA YAĞMURLAŞTIM... Hiç anla(t)madım... Bir mızıkam vardı, mızıklayan ; mızıkladıkça yaz yağmuru yağdıran. Ezilmişliğim yıkılmışlığımdaydı, sormadın hiç! Ezik yanımda yokluğun vardı. Yoksulluk kaynağıma giden yollarda takıldı peşime yok-oluş vagonlarım, yok oldum... Hiç anlamadım... kendimi bir başka bedende düşündüğümde “sen” olabileceğini her şeyin. Hayatım anlayamadıklarımda ansızın çoğaldı. Ama sen yoktun. Sen artık senliğinde de yoktun... Hiç anlatmadım değil mi? Gümüş güvercinlerin takla atarken yere düşercesine dalga geçmelerini... Hayattı, belki şaka kaldırmazdı. Ama hayat bile kendi içinde şaka yapmıyor muydu? Ya seni benden yağmursuz bir gün batımında aldığında –ki gözlerimde ki nemlilik neydi?.. ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
YOKLUĞUNA DÖKÜLDÜM, KENDİM GİBİ...	emre_onbey	24.05.2007
Sisin arakasında bekleyen yavaş yavaş bir sonsuzluk ayrılığı sanki... Oysa bir zamanlar yalın ayak ay ışığına  bakardık. Ya şimdi! Varlığında yokluğuna hasret bir hıçkırığım boğazında düğümlenen...     Yine yokluğuna döküldüm, kendim gibi. Bir yaz yağmuruna ağlarken buldum k ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
HER YAĞMURDA, SENİ DAMLIYORUM...	emre_onbey	15.05.2007
Sensizlik... Her tarafımda yokluk esiyor; ya da bana öyle geliyor.   Yürüyorum... Nerelerden geçiyorum inan hiç bilmiyorum. Yanlış bir kaldırım taşına basıyorum, sendeliyorum. İçimde bir yer, beni sana doğru çekiyor; ya da bana öyle geliyor... Bir yağmur damlası daha düşüyor kirpiğimin ucuna, seni damlıyorum. Yüreğimin derinine bir ezgi düşüyor, darmadağın oluyorum ; bütün harflerim sende çoğalıyor... “sevgilim,” diyorsun, “bedenimin ruhu,”Sızıma sızın değiyor; o ezgi “ayrılamam,” diye ağlıyor. Ya da yağmura öyle geliyor...   Mevsimin sert soğuğunda  karışıyor, avuçlarının masum sıcaklığı. Sen bana yağmur olup karışıyorsun, ben seni damlıyorum... Ayrı yollar da dağılmayı bekleyen kalabalıkta içimde bir fısıltı duyuyorum, “ seni seviyorum. ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
istanbul sessizdi...	emre_onbey	23.04.2007
İstanbul her zamankinden daha sesliydi. Sanki tüm taşıtlar çalışıyordu. Hırsızlar, katiller uyuyordu; bir tek kuşların sesi vardı, kulak bükülmelerinde yankılanan. Hiç kimse konuşmuyordu. Bağıra bağıra haykırdı içinden, dışarı çıkan içsesiydi: “bugün her zamankinden daha boşsunuz, neden?.” Anlamsız sözcüklerle bağıra bağıra ezgiler düzüyordu. Kuşlar susmuştu. Sorular ve sorunlar azalıyordu; katiller uyuyordu...     “Azalıyor muydu?” diye yazdı, bir soru imi koydu ve kalemi bıraktı.     Gidip herkesi uyandırdı tek tek. Şimdi İstanbul her zamankinden daha sessizdi. Sorun kendiliğinden çözülmüştü. Hayat böyleydi. ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
içimde ki tinerci çocuk...	emre_onbey	15.04.2007
-içimdeki tinerci çocuk haykırdı:     " Penceremin dışında karlı bir istanbul. Gecekuşları çığlık çığlığa karanlıkta. Şehrin ışıkları kaldırımlara başka vuruyor, tinerci çocukluğumun yüzü başka. Hep tedirgin ama aç; korkulu ancak aç. Ensemde Azrail'in kara gözlü tırpanı; fakat boynuma çoktan vurulmuş halktan gelen emirle. Yaşamak için çalmaya mahkumum.Bağımsızım; ancak hayata mahkumum. Elimde bir tek anahtar bile yok; ama önümde açmak için bir sürü kapı(m) var..." -içimde ki çocuk sadece haykırdı...   ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
ben her şeyi sen sandım...	emre_onbey	12.04.2007
tutarsan ellerimden yine de düşerim sanmıştım, düşmelerle beşik kertmesi olduğum için…bak işte, kaldım…uçurumun dibindeki ayaklarım yürüyor artık…   ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
hayal gel-di aslı'yla	emre_onbey	9.03.2007
Hayal gel-di Aslı’yla, Kadın fotoğrafı eline aldı, Yosun gözlerindeki Kristal ışıltıları Yitirdi. Gözleri karardı, Sustu. Süt-beyaz bir masumiyetin hayali kırıldı. Çiçek(ler) saksıya küstü... ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
sevgili(m)	emre_onbey	8.03.2007
Seni seviyorum, tüm mevsimlerde... Yıllar yılı beklediğim aşk’kı   sende buldum, ama en çok cenneti. Yalnız gecelerde yokluğunu hiçbir hayalinle telafi edemedim... Kahroldum.     Alsana  beni,                                     ....
Yazının Başlığı	Yazar Adı	Gönderilme Tarihi
yaşam ve sen	emre_onbey	29.07.2006
Belki bir yerlerde sözlerim gözlerinde düğümlenir kalır; hatıralar yüreğimde yağmurlar yağdırır. Susuyorsa yürek, feryadı müebbet acıların hamuru olmuştur. Tutamıyorsa kendini, sevgisini geçmişe bırakıp gider mi hiç? Yokluğunda eriyen mum gibi sensizliğe mahkûm olan aşksız bir adamım. Sensiz dolaştığım her yer mezar gibi, fırtınalı çölleri ....
[ 1 of 1 ]